در سال 1904، شرکت لباس زیر کوپر آگهی مجله ای را منتشر کرد که در آن محصول جدیدی برای لیسانس ها اعلام کرد. در عکس “قبل”، مردی به گونه ای که خجالت زده است، چشمانش را از دوربین دور می کند.
او تمام دکمه های زیرپیراهنش را گم کرده و لبه های آن را به هم چسبانده است. در عکس «افتر»، یک جنتلمن بدجنس سبیل فرمان می‌کشد، سیگار می‌کشد و پیراهن «لیسانسه» آن‌قدر کشیده می‌پوشد که روی سر کشیده شود.
در همه تیشرت مردانه آستین بلند حال استفاده زیادی دارد و در رنگ ها و مدل های مختلف در فروشگاه ها یافت می شود.
شعار «بدون سنجاق بدون دکمه بدون سوزن بدون نخ» با هدف مردان بدون همسر و بدون مهارت خیاطی بود.
یک نفر در نیروی دریایی ایالات متحده باید منطق را در این موضوع دیده باشد، زیرا سال بعد، دفتر فرماندهی یک چهارم مشخص کرد که ملوانان باید زیر پیراهن بدون دکمه زیر لباس خود بپوشند. به زودی هزاران مرد با راحتی پیراهن کش پنبه ای آشنا شدند. اگرچه شرکت لباس زیر کوپر پیراهن یقه خدمه را محبوب کرد،
اما آنها این پیراهن را اختراع نکردند. پیراهن‌ها از ژتون‌های بلندی که مردان در قرن نوزدهم می‌پوشیدند، تکامل یافتند، زمانی که تعدادی از سازندگان لباس روش‌هایی را آزمایش کردند.
که به پارچه اجازه می‌داد تا روی سر کشیده شود و سپس به حالت اولیه بازگردد. در دهه 1890، پیراهن کش پنبه ای هنوز برای اکثر مردم شبیه لباس زیر بود و پوشیدن آن در اماکن عمومی رسوایی تلقی می شد.
قانونگذاران در هاوانا تا آنجا پیش رفتند که نمایش عمومی لباس زیر را ممنوع کردند، بنابراین کارگران مجبور بودند در گرما با پوشیدن پیراهن های آستین بلند دکمه دار زحمت بکشند. اما به تدریج، خدمه یقه گرفتار شد. در سال 1920، تا حدودی به لطف F. Scott Fitzgerald، این لباس تحت نام دیگری متولد شد
. با توجه به فرهنگ لغت انگلیسی آکسفورد، نویسنده اولین کسی بود که از کلمه “تی شرت” در چاپ استفاده کرد. در رمان «این سمت از بهشت» در فهرست وسایلی که یک شخصیت با خود به مدرسه شبانه روزی می برد، ظاهر می شود. به نظر می‌رسد فیتزجرالد تصور می‌کرد که ایده یک «تیشرت» (که احتمالاً به دلیل شکل پیراهن به این نام خوانده می‌شود) .
برای خوانندگان آشنا است و آنها آن را با «جوانان سربرهنه و سر برهنه سفید» مرتبط می‌کنند. مدارس آمادگی انگلستان در دهه 1940، تی شرت در دبیرستان ها فراگیر شده بود. یک ستون نویس روزنامه به نام نانسی پپر نوشت که نوجوانان کمدهایی پر از تی شرت داشتند و آنها را با تکه های دوخته شده و حاشیه سفارشی می کردند.
او گزارش داد که برخی از پسران دبیرستانی حتی از تی شرت های خود برای تبلیغ در دسترس بودن آنها برای جلسات آرایش استفاده کردند. پسرها دور یقه پیراهن‌هایشان عبارت «گردن اینجا» را نوشته بودند.
تصویر ZZ تاپس ژاک ون گول صاحب حراجی بک استیج است، یک خانه حراج آنلاین که در زمینه یادگاری های سنگ تخصص دارد. برای خبرنامه مجله نیویورک تایمز ثبت نام کنید بهترین های مجله نیویورک تایمز هر هفته به صندوق ورودی شما تحویل داده می شود،
