شواهد باستان شناسی این واقعیت را به تصویر می کشد که چینی ها سنت ریشه ای در استفاده از روسری به عنوان نشانه ای برای رتبه در ارتش داشتند.
مجسمه های مربوط به 1000 سال قبل از میلاد از استفاده از انواع روسری برای هر رتبه در میان سربازان پرده برداری می کنند. مشابه لهجهها و مدلهای موی یکنواخت، روسریها نیز در نشان دادن کادر، موقعیت و قدرتی که به فرد خاص داده میشود، مهم بودند.
زمانی که بتهوون شروع به پوشیدن روسری های ابریشمی همراه با کت و شلوار خود کرد، به عنوان وسیله ای برای آرایش و به دست آوردن قلب معشوقش تراسا، گذشته است.
این یکی از اتفاقاتی بود که نقش شال سفید ساده را در آراستگی و ابراز اعتماد به نفس، حرفه ای بودن و جذابیت به نمایش گذاشت. روسری های مرغوب به عنوان وسیله ای برای تبادل فرهنگ و سوغاتی قابل توجه در سفر وارد و صادر می شد.
گفته میشود که ژوزفین، معشوقه ناپلئون، روسریهای پاشمینا از هند را به نشانه عشق و هدیهای از هنر عالی که با نخها و طرحهای مرغوب ساخته شده بود، هدیه کرد.
در پایان قرن هفدهم، روسری های بافتنی در بازار رایج شد. روسری لهجه برای نشان دادن قدرت و موقعیت افسران هوانوردی یک بریدگی کاربردی در پوشیدن روسری داشتند.
در طول پرواز یک استراتژی برای حرکت و چرخاندن سرشان به عقب وجود داشتد و صنایع دستی که از پشت می آیند را بررسی کنید. برای محافظت از گردن آنها از روسری استفاده می شد.
اینها معمولاً از ابریشم ساخته می شدند تا نشانگر گروه هوانوردی باشند. روسری های مورد استفاده در NCC و لباس پیشاهنگی در انجمن برادری دانشگاهی از روسری برای نشان دادن هویت و تعلق استفاده می شود.
در مدرسه پیشاهنگان و راهنماها از رنگ و سبک متمایز پوشیدن آنها استفاده می کنند تا ارتباط دانش آموزان را با یک مدرسه خاص نشان دهند.